Whiplash – Η μανιακή τοξιτότητα της επιτυχίας

Πρόσφατα για κάποιο λόγο ήμουν ξύπνιος Κυριακή μέρα πριν τις 11 τζαι αποφάσισα να κάτσω να δω καμία ταινία στο Netflix για να περάσει η ώρα.

Μετά που αρκετό ψάξιμο στα σκουπίθκια που έσχει το Netflix στην συλλογή του, αποφάσισα να δω μιαν ταινία που ξαναείδα αλλά πριν αρκετά χρόνια. Η ταινία που επέλεξα ήταν τον Whiplash. Θυμόμουν κάπως την ταινία τζαι εθυμούμουν κάποιες σκηνές (*insert not my tempo scene*) αλλά το γενικό μήνυμα ήταν κάπως θαμπό.

Μετά που ετέλειωσα την ταινία, εσυνηδητοποιήσα ότι το Whiplash είναι που τις ταινίες που

όσο προχωρά ο τζαιρός , τόσο πιο επίκαιρη γίνεται.

Να εξηγήσω.

Η ταινία στην επιφάνεια ακολουθεί τον Andrew Neiman , ένα νεαρό ντράμμερ που βρίσκεται στο Shaffer Conservatory στην Νέα Υόρκη. Ο Andrew είναι παθιασμένος τζαι η μουσική είναι ο μόνος του σκοπός στην ζωή. Το όνειρο του είναι να γινεί σαν το είδωλο του, τον Buddy Rich.

Φυσικά ο Αndrew έχει μια Α’ προσωπική ζωή αφού δείχνει ρομαντικό ενδιαφέρον στην ταμία στο Σινεμά όπου επισκέπτεται συχνά με τον πατέρα του.

Η ζωή του Andrew παίρνει μια διαφορετική τροπή όταν “στρατολογείται” από τον sigma male Terence Fletcher όπου τον υποδύεται ο θεός J.K Simmons ( orchestra voice).

O Andrew σύντομα μαθαίνει ότι ο Fletcher είναι ένας σκατόψυχος σαδιστής που βασανίζει τους μαθητές του ψυχολογικά μέσω προσωπικών επιθέσεων και με αρκετά αστείες προσβολές.

Come on, εν αρκετά αστεία.

Τέλος πάντων, ο Andrew, επίσης θύμα της ψυχολογικής επίθεσης του Fletcher, καταλαμβάνεται από μια μανιώδης συμπεριφορά και απλά η καθημερινότητα του είναι η εξάσκηση στα ντράμς με τον μόνο του στόχο να εντυπωσιάσει τον Fletcher.

Αφού τα καταφέρει στον πρώτο διαγωνισμό η μανιώδης συμπεριφορά του Andrew αρχίζει να επηρεάζει το υπόλοιπο της ζωής του και μια ναρκισσιστική τάση ξεκινά να τον διαπερνά.

Η σχέση του με την οικογένεια του επηρέάζεται αρνητικά και χωρίζει με την σχέση του με δικαιολογία ότι θα του αποσπά την προσοχή από την εξάσκηση του

Αυτή η μανιώδης αναζήτηση για επιτυχία, είναι ένα αρκετά επίκαιρο θέμα που απασχολέι την νεολαία αφού βλέπουμε μια τοξική ανάγκη στις νεότερες γενιές. Με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να δίνουν πλατφόρμα στον οποιοδήποτε, η επιρροή μας από τις ζωές άλλων είναι αναπόφευκτη.

Με την ευκολότερη επαφή με την οικονομική επιτυχία, διάφορες ψυχολογικές διαταραχές δημιουργούνται όπως αχός, κατάθλιψη και μείωση του αυτοσεβασμού. Για πολλούς η απάντηση σε αυτό είναι μια εθιστική συμπεριφορά όπου η εξάσκηση, η δουλεία και το λεγόμενο grinding διαγράφει την οποιαδήποτε άλλη πτυχή της ζωής.

Όπως μπορούμε να δούμε και στην περίπτωση του Andrew αυτή η ανιθαγενή συμπεριφορά οδηγεί σε αυτοκαταστροφή και την ραγδαία πτώση από την θεωρητική κορυφή.

Επίσης, η ταινεία μπορεί να ερμηνευτεί ότι κρίνει τον εθισμό προς την έγκριση των γύρω μας.

Let me explain.

Στην γνωστή σκηνή με το δείπνο βλέπουμε την οικογένεια του Andrew να τον μειώνει με έναν κάπως παθητικό τρόπο (insert video “Andrew with your drumming”) κάτι που υποδείχνει πως ο Andrew αλλά και το πάθος του του δεν έχουν εκτιμηθεί από την οικογένεια του λιμοκτονώντας τον για εκτίμηση και υποστήριξη. Αυτή η ανάγκη έχει ως αποτέλεσμα την ανάγκη του Andrew για την αποδοχή του Fletcher αφού θεωρείται μια μεγάλη φιγούρα στον κόσμο που απορροφά τον Andrew λόγω των διασυνδέσεων του.